د. نوسيلة محجوب تكتب قصيدة بعنوان: اللى اختشوا ماتوا
جانى معتذرا وقال
انتى فارقة معايا ووحشانى
ونفسى اكحل برؤياكى عيونى
ولما الاقيكى ادامى
تغطيكى رموش عينى
واخبيكى جوة فى جفونى
تلاقيكى كفوف ايدى
واتلقاكى بين ايدى
زرعة مرعرعة تطرح
من اللمسة احاسيسى
اطير فى السما بفرحى
تشيلى م العيون جرحى
تسيرى فى العروق دمى
شايل معاه لون الورد فى خدودك
ومن عودك
باشوف الدنيا ادامى
صبية حلوة فى الهندام
تناسق ربنا الخلاق
وزانك برضه بالاخلاق
يعنى مكملة وكاملة
حقيقى اللى اختشوا ماتوا
راجع تقوللى بعد غياب
بدون لا كلمة ولا حتى عتاب
ورحت وقلت عدولى
عذاب الروح فايتهولى
راجع كدة بكل هدوء
تقول من تانى وحشانى؟!
ده انت صحيح
متفرقشى
خسارة دمعة نزلت مرة من عينى
ونقطة دم من قلبى كحلت عينى
جنيت على نفسى
وكان نفسى تكون النبضة والاحساس
وبرضه تكون لروحى
قمرى الوناس
يصاحبنى فى ليل فرحى
ويمسح م الوجود جرحى
ينسينى مرار العمر وسنينه
يواسينى يكون للقلب ترانيمه
لكن وحسرة وميت اسفاه
ومليون الف قولة اه
راجع بكل هدوء الكون
تقول تانى وحشتينى
يا اخى ده اللى اختشوا ماتوا
يا اخى ده اللى اختشوا ماتوا
